12 februari 2016 – Poetsen, poetsen, poetsen.
Zuinigheid en vlijt, bouwt huizen als kastelen.
Luiheid en slijt, maakt luizen als kamelen.
Dit tekstje waart rond in mijn familie. Ik hoorde het ’t eerst van mijn oma, die dit soms zuchtend zei als ze op het punt stond om de ramen te gaan lappen. En als kind vond ik dat een hele enge happening. Want mijn grootouders woonden op een oud bovenhuis in de binnenstad van Delft. Met van die schuiframen en zonder balkon. Mijn oma deed het raam zover mogelijk open, ging op de vensterbank zitten met haar benen aan de binnenkant, liet het raam zakken op haar dijen en zat zo buiten/binnen en lapte de ramen. Griezelend stond ik binnen, klaar om haar bij haar enkels te grijpen als ze opeens naar achteren zou duikelen. Gebeurde nooit. Ze wist wat ze deed.
Dat versje speelt nog steeds door mijn hoofd. Vooral als ik zelf moet poetsen. Het is geen hobby van me en ik zie er soms als een berg tegenop, vooral de wat grotere klussen. Maar als ik eenmaal bezig ben is het best fijn om te doen. Je hoeft nergens over na te denken, je handen doen bijna als vanzelf het werk. Onderwijl mijmer je over van alles. Heel mindfull dus eigenlijk.
Zo in februari begint het te kriebelen. Want het is langer licht en soms kan je zo’n prachtige – al bijna voorjaar- dag hebben. Dan moet er gepoetst worden. En ramen gelapt.
Tegenwoordig is er voor elke klusje wel een apart schoonmaakmiddel te krijgen. En al die middeltjes beloven dat het schoonmaken een peulenschil is. Zonder poetsen schoon. Maak dat mijn grootmoeder wijs. Je moet altijd wel wat poetsen. En hoe erg is dat nou? Gezonde beweging! Daar is je lijf trouwens ook voor gemaakt. En heb je een fysiek probleem en kan je niet te lang achter elkaar poetsen? Doe dan hele kleine stukjes. Rome is ook niet in 1 dag gebouwd. Wat me wel zorgen baart zijn al die chemicaliën in de poetsmiddelen. Als jij niet hoeft te boenen, dan moeten die chemicaliën het werk doen. En waar gaan al die chemicaliën naar toe? Precies, de afvoer in, het riool in, de waterzuivering in en vervolgens het oppervlaktewater of de zee in. Ze zullen er een hoop uit kunnen halen, maar alles?
Sinds een jaar of twee heb ik de poets chemicaliën in de ban gedaan. Mijn huis en dan ook alles wordt gepoetst met ouderwetse poetsmiddelen. Soda (vloeibare) voor de badkamer, groene zeep voor kasten, deuren en vloeren, azijn voor kranen en baking soda voor de lastige klusjes zoals voegen schoonmaken en hardnekkig vuil en vet verwijderen. Eigenlijk merk ik geen verschil. Mijn huis is nog net zo schoon. Oh ja, ik merk wel verschil; het kost me veel minder geld. En het poetsen zelf? Ik zie het als een momentje voor mijzelf, hartstikke mindfull boen ik er op los. Na afloop moe, maar ook erg tevreden.
Heb je ook een onbedwingbare poetsdrift in het voorjaar? Grijp je kans maak er gebruik van en maak eens dingen schoon waar je anders gewoon niet aan toe komt. Kan het er weer een jaartje tegen. Om je kennis te laten maken met ‘het andere poetsen’ heb ik de baking soda even in de aanbieding. Heel erg goedkoop per kiloverpakking. Want een beetje serieus poetsen strand al gauw als je een pakje van maar 100 gram in de kast hebt staan. Dat is zo op. Dus. Lekker voordelig in Februari: Baking Soda en schoonmaakhandschoenen van biologisch latex!
Poets-ze!
